Fik van Gestel
De essentie van het schilderen zoekt hij in het schilderen zelf. Het is niet alleen een fysiek, maar ook een mentaal proces waarbij het onderwerp van zijn schilderen vervat ligt in zijn voelen en denken, zijn ervaring met de hem omringende wereld. Zonder echt een figuratief schilder te zijn, zoekt hij in zijn en in ons collectief geheugen naar beelden die én picturaal interessant zijn, én betekenis in zich dragen. Beelden boeien hem namelijk pas als ze haast geïsoleerd, balancerend op de grens tussen figuratie en abstractie, meerduidig zijn. Door de combinatie van deze ambigue beelden en zijn gelaagde wijze van schilderen nodigt hij de kijker uit om het schilderij mentaal ‘af te werken’ door er zijn lezing, zijn interpretatie aan toe te voegen. (Jan Cools)